Witam, u mojego taty (71 lat) stwierdzono powiększenie lewego migdała podniebiennego. Tata ok. pół roku wcześniej uskarżał się na trudności z przełykaniem, które później ustąpiły. Stan ogólny zdrowia taty jest dobry. Zawsze aktywny fizycznie, negujący wszelkie używki. Po wykonaniu biopsji okazało się, że wskazuje na
napisał/a: joann90 2011-09-09 17:06 Witam, byłabym bardzo wdzięczna gdyby ktoś znający się na temacie przedstawił mi temat leczenia chłoniaka u 3letniego dziecka (dokładnie 34miesiące). Jest to chłoniak rozlany śródpiersia. Szukałam na internecie jakiś informacji na ten temat, ale większość dotyczy dorosłych albo dzieci około 10 lat. Bardzo proszę o jakieś info. napisał/a: Vieri 2011-09-09 22:49 Witam, Przede wszystkim konieczne jest dokładne rozpoznanie histologiczne wykrytego nowotworu. W zależności bowiem od tego, czy jest to chłoniak nieziarniczy czy ziarnica złośliwa zwana popularnie chłoniakiem Hodgkina postępowanie terapeutyczne nieco się różni. Nie wiem dokładnie jakich informacji oczekujesz, jeśli zadasz jakieś pytanie z chęcią postaram się na nie odpowiedzieć. Pozdrawiam napisał/a: joann90 2011-09-10 10:56 Jest to chłoniak nieziarniczy. Ok 2 miesięcy temu po przeziębieniu pojawiły się problemy z oddychaniem, a miesiąc temu dopiero dostała skierowanie na prześwietlenie płuc na którym wszystko wyszło. Od dnia wczorajszego ma drugą chemię. Pierwsza chemia po przyjęciu do szpitala była dawana 'w ciemno' - biopsja była nie możliwa, bo dziecko było niewydolne oddechowo. jeszcze odnośnie chorego - od urodzenia niewielka waga, problemy z jedzeniem, podejrzenie choroby Recklinghausena. Zostałam poproszona przez matkę tego dziecka o znalezienie jakiś informacji o tej chorobie, więc wolałam popytać tutaj niż czytać jej jakieś regułki z internetu. Prosiłabym o przybliżenie mi tematu tej choroby, leczenia, jak wygląda sprawa z wyleczalnością? napisał/a: Vieri 2011-09-10 13:07 Witam, Generalnie pośród chłoniaków nieziarniczych, która to nazwa obejmuje grupę chorób rozrostowych układu chłonnego wyróżniamy trzy typy nowotworów w zależności od ich charakterystyki histologicznej (badanie pod mikroskopem): - chłoniak nieziarniczy z komórek B (B-NHL - B Non-Hodgkin lymphoma) - chłoniak nieziarniczy z komórek T (T-NHL - T Non-Hodgkin lymphoma) - chłoniak nieziarniczy anaplastyczny, wielkokomórkowy (ALCL - Anaplastic large-cell lymphoma) Leczenie będzie polegało przede wszystkim na ustabilizowaniu funkcji życiowych chorego, gdzie wydolność narządowa jest warunkiem rozpoczęcia właściwego leczenia. Następnie w zależności od lokalizacji zmiany a co za tym idzie stopnia zaawansowania choroby (CS przynajmniej III - lokalizacja w śródpiersiu), jego charakterystyki histologicznej proponuje się odpowiedni program leczenia. Leczenie chłoniaków nieziarniczych obejmuje zwykle chemioterapię merkaptopuryną i metotreksatem. Natomiast w zależności od wyników badań dodatkowych (tomografia komputerowa CT całego ciała, scyntygrafia kośćca, punkcja szpiku kostnego lub trepanobiopsja, badanie płynu jam ciała (jeśli obecny), badanie płynu rdzeniowo-mózgowego) można rozważać także dodatkowe opcje terapeutyczne takie jak na przykład radioterapia lub inne drogi podaży leków cytostatycznych (przeciwnowotworowych) np. dokanałowo (it). W leczeniu chłoniaków nieziarniczych rolę odgrywa także chemioterapia wysokodawkowa z auto- lub allo- genicznym przeszczepem komórek hemopoezy. Oczywiście w tak krótkiej odpowiedzi nie sposób wyszczególnić wszystkich ścieżek terapeutycznych, których zastosowanie uzależnione jest od wielu czynników dynamicznie zmieniających się w czasie terapii. Natomiast faktem jest, że największą rolę w leczeniu NHL (chłoniaków nieziarniczych) odgrywa chirurgia oraz chemioterapia, także jako chemioterapia wysokodawkowa z przeszczepem komórek hemopoezy (HDCT). Z kolei odnośnie wyleczalności to na tle innych chorób nowotworowych, szczególnie nowotworów litych wyleczalność jest dobra, w zależności od wyżej wymienionych czynników osiąga 60-99%. Pozdrawiam
Ta krew zdarza się od maja tego roku. Co do Pani doktor hematolog. To stwierdziła, że gdyby to było coś poważnego to choroba już by się dawno rozwinęła. Bo nowotwory u dzieci rozwijają się szybko. Wtedy też miał podwyższone limfocyty, a obniżone neutrofile. Lekarz powiedział, że to normalne u dzieci do czwartego roku życia.
1. Czy chłoniak Hodgkina ma coś wspólnego z ziarnicą złośliwą? Tak. Ziarnica złośliwa to po prostu stara nazwa choroby, którą teraz określa się jako chłoniak Hodgkina. 2. Czy ja mam raka? Nie, chłoniaki to nie raki, chociaż są często z nimi mylone. Chłoniaki i raki są nowotworami złośliwymi, jednak wywodzą się z innych komórek (chłoniaki z limfocytów, a raki z nabłonka), dlatego mają inny przebieg. Chłoniaki generalnie są bardziej wrażliwe na chemioterapię od raków i dlatego chemioterapia jest podstawą leczenia chłoniaków (w rakach niemal zawsze dąży się do zabiegu operacyjnego). Ponadto w przypadku chłoniaków udaje się wyleczyć chorych nawet z bardzo zaawansowanej choroby z przerzutami, podczas gdy w zdecydowanej większości przypadków rak z przerzutami do innych narządów uważany jest za chorobę nieuleczalną. 3. Czemu zachorowałem/am na chłoniaka? W przypadku większości chorych nie znamy odpowiedzi na to pytanie. Wydaje się, że do choroby dochodzi w wyniku przypadkowego błędu w trakcie dojrzewania limfocytów, co skutkuje przemianą limfocytu w komórkę nowotworową i prowadzi do rozwoju choroby. U niektórych chorych stwierdzono czynniki, które sprzyjają rozwojowi chłoniaka. Są to upośledzenie odporności (np. infekcja HIV) czy niektóre infekcje wirusowe. W przypadku chłoniaka Hodgkina wykazano pewną predyspozycję genetyczną - choroba nieco częściej występuje u rodzeństwa osób, które na nią zachorowały. Oczywiście należy tu wyraźnie podkreślić, że mowa o tylko nieco zwiększonym ryzyku choroby, co w przeliczeniu na liczby oznacza, że w ogromnej większości przypadków rodzeństwo osób chorych nie zachoruje na chłoniaka. 4. Jak rozpoznać chłoniaka? Chłoniak jest zawsze rozpoznawany na podstawie badania histopatologicznego pobranej tkanki (np. powiększonego węzła chłonnego). Podejrzenie chłoniaka najczęściej wysuwa się, gdy chory lub lekarz wyczuwa powiększone węzły chłonne. Należy podkreślić, że, szczególnie w przypadku młodych chorych, w większości przypadków węzły chłonne powiększone są z powodu niegroźnych infekcji. Najbardziej niepokojące są znacznie powiększone węzły chłonne, powyżej 2-3 cm, szczególnie jeśli towarzyszą im objawy ogólne (gorączka powyżej 38 st. C, poty nocne i/lub spadek masy ciała). Warto takie objawy zgłaszać wcześnie lekarzowi, bo im szybciej nowotwór będzie rozpoznany tym większa szansa na jego wyleczenie. Jeśli lekarz będzie podejrzewał chłoniaka, skieruje chorego do chirurga celem pobrania węzła chłonnego. 5. Jak objawia się chłoniak? Objawy chłoniaka bardzo zależą od miejsca, gdzie się rozwija. W większości przypadków są to węzły chłonne - wyczuwa się wówczas powiększone twory pod skórą przypominające grudki, węzły takie nie są zazwyczaj bolesne a skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W przypadku powiększenia węzłów chłonnych w klatce piersiowej (co jest typowe dla chłoniaka Hodgkina) mogą wystąpić takie objawy jak duszność i kaszel, objawom tym może też towarzyszyć obrzęk twarzy i szyi z poszerzeniem żył widocznych na klatce piersiowej – wówczas rozpoznaje się zespół żyły głównej górnej. Niekiedy chory odczuwa ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu- jest to bardzo charakterystyczny objaw chłoniaka Hogdkina, niemniej występuje dość rzadko. U ok. 30 % pacjentów występują tak zwane objawy ogólne, do których zalicza się: nocne poty, gorączki powyżej 38 st. C utrzymujące się ponad 2 tygodnie nie związane z toczącą się infekcją, spadek masy ciała powyżej 10 % w ciągu ostatnich 6 miesięcy. 6. Jakie badania należy wykonać przy rozpoznaniu chłoniaka? W pierwszej kolejności pobiera się do badania podejrzaną zmianę np. powiększony węzeł chłonny. Jeśli badanie histopatologiczne potwierdzi rozpoznanie chłoniaka, należy określić stopień zaawansowania choroby. W tym celu wykonuje się badanie PET/CT, oraz ewentualnie inne badania (np. trepanobiopsję), jeśli są do nich wskazania. Następnie wykonuje się badania przed kwalifikacją chorego do chemioterapii w celu oceny wydolności poszczególnych narządów (w tym echo serca i badania laboratoryjne). 7. Co to jest badania PET? Badanie to jest nowoczesną odmianą tomografii komputerowej. W pierwszym etapie chory ma wykonywaną typową tomografię komputerową. W dalszej kolejności chory otrzymuje dożylnie specjalną substancję (znacznik) i badanie powtarza się po kilkudziesięciu minutach. Podawany znacznik gromadzi się w miejscach, które mają tak zwaną dużą aktywność metaboliczną (np. w tkance nowotworowej). Przewaga PET nad typową tomografią komputerową polega na tym, że wskazuje, czy nieprawidłowe zmiany (np. powiększone węzły chłonne) są zajęte przez proces nowotworowy, czyli czy gromadzi się w nich znacznik, czy też są to zmiany nieaktywne (np. pozostałość po przebytym kiedyś procesie zapalnym). Ponadto jedno badanie obejmuje całe ciało. W ostatnich latach w Polsce zakupiono wiele urządzeń do wykonywania tego badania i jego dostępność znacząco się poprawiła 8. Jak bardzo zaawansowana jest moja choroba? W chłoniaku Hodgkina wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby. W pewnym uproszczeniu można to przedstawić następująco: I stopień - zajęta pojedyncza grupa węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana pozawęzłowa II stopień - zajęte dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachowe) III stopień - zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachwinowe) IV stopień (najbardziej zaawansowany) - zajęte węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy. Ponadto do każdego z wymienionych stopni dodaje się literkę B, jeśli występują objawy ogólne (poty nocne, gorączki i/lub spadek masy ciała- patrz wyżej) lub literkę A, jeśli objawy te nie występują. 9. Czy będę mieć operację? Podstawą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, czasem uzupełniana radioterapią, natomiast chorzy nie są kwalifikowania do operacyjnego leczenia choroby. Zabieg operacyjny wykonuje się jedynie w celu pobrania do badania podejrzanej zmiany lub jej fragmentu. Jeśli do badania pobierany jest węzeł chłonny położony powierzchownie (np. na szyi) zabieg jest krótkotrwały (do kilkunastu minut). Jeśli zmiana położona jest np. w klatce piersiowej chory musi się liczyć z bardziej inwazyjnym zabiegiem. 10. Jak się leczy chłoniaka Hodgkina? Podstawą leczenia jest chemioterapia, najczęściej stosowane są kursy ABVD lub eskalowany BEACOPP. Liczba kursów zależy od zaawansowania choroby oraz różnych czynników ryzyka stwierdzanych u danego pacjenta. Ponadto po zakończeniu chemioterapii stosuje się często radioterapię na miejsca pierwotnie zajęte przez chorobę. W przypadku nawrotu choroby lub oporności na leczenie stosuje się bardziej intensywne schematy, standardem w takiej sytuacji jest również kwalifikacja chorych do autotransplantacji szpiku, jeżeli ich stan ogólny pozwala na przeprowadzenie takiej procedury. 11. Czy będę miał przeszczep szpiku? W przypadku chłoniaka Hodgkina typowo wykonuje się autotransplantację szpiku, czyli przeszczepienie własnego szpiku chorego. Nie wykonuje się jej, jeśli chory uzyskuje remisję po leczeniu pierwszej linii. Procedurę tę przeprowadza się u każdego chorego tylko w przypadku oporności na stosowane leczenie lub nawrotu choroby, oczywiście jeśli stan biologiczny chorego na to pozwala. Alotransplantacja szpiku, czyli przeszczepienie szpiku od innego dawcy jest wykonywana rzadko, w przypadkach nawrotu choroby po autotransplantacji szpiku. Procedura ta jest obciążona znacznie większym ryzykiem powikłań niż autotransplantacja, dlatego kwalifikowani są do niej stosunkowo nieliczni chorzy w bardzo dobrym stanie ogólnym. 12. Czy chłoniaka Hodgkina da się wyleczyć? Tak. Całkowite wyleczenie udaje się osiągnąć aż u 80% chorych. 13. Czy mogę jakoś wpłynąć na wynik leczenia? Największy wpływ na rezultat leczenia ma stopień zaawansowania choroby i wrażliwość nowotworu na chemioterapię. Właściwa dieta czy tak zwany zdrowy tryb życia nie mają bezpośredniego wpływu na rozwój chłoniaka, jednak stosowanie się do ogólnie znanych wytycznych pomoże utrzymać ciało w dobrej formie, co pozwoli lepiej znieść chemioterapię i ograniczy jej powikłania. Należy przy tym pamiętać, że w ok. 7-10 dobie po chemioterapii należy się spodziewać spadków wyników morfologii krwi, szczególnie białych krwinek. Należy w tym czasie unikać wszelkich źródeł infekcji. Zaleca się wówczas unikanie spożywania surowych potraw oraz pokarmów z żywymi kulturami bakterii, a także unikanie dużych skupisk ludzkich. 14. Jak wygląda życie z chłoniakiem Hodgkina? Po ustaleniu rozpoznania i zaawansowania choroby chory otrzymuje chemioterapię. Wlewy chemioterapii trwają 1 dzień co 2 tygodnie w przypadku schematu ABVD lub nieco dłużej w przypadku schematu BEACOPP. Czas pomiędzy nimi, jeśli nie występują ciężkie powikłania, spędza się najczęściej w domu. Chorzy często odczuwają dyskomfort po zastosowanym leczeniu, dlatego należy prowadzić przez ten czas oszczędzający tryb życia. Po uzyskaniu wyleczenia chory może prowadzić tryb życia jak przed chorobą. Powinien jedynie co kilka miesięcy zgłaszać się do hematologa celem badań kontrolnych. W przypadku wystąpienia nawrotu choroby pacjent będzie kwalifikowany do kolejnej chemioterapii. 15. Czy będę mógł prowadzić normalne życie po wyleczeniu choroby? W absolutnej większości przypadków odpowiedź na to pytanie brzmi tak. Pacjenci po wyleczeniu mogą wrócić do pracy zawodowej czy np. podjąć przerwane studia. Niemniej należy pamiętać, że po zastosowanym leczeniu obserwuje się niekiedy odległe w czasie powikłania, dlatego pacjenci, którzy przebyli chorobę powinni być nieco dokładniej kontrolowani przez lekarza. U osób, u których wykonywano radioterapię szyi istnieje duże ryzyko rozwinięcia niedoczynności tarczycy, dlatego należy okresowo oznaczać poziom hormonów tarczycy. Ponadto udowodniono, że młode kobiety poddane radioterapii w okolicy klatki piersiowej, mają większe ryzyko raka piersi, dlatego powinny mieć regularnie wykonywaną mammografię. 16. Czy będę mógł/mogła mieć dzieci po leczeniu? Na to pytanie trudno jest odpowiedzieć. Wiadomo, że u części chorych zastosowane leczenie może doprowadzić do bezpłodności, chociaż nie da się przewidzieć, kogo to dotknie. Dlatego warto rozważyć pobranie i przechowanie nasienia lub komórek jajowych przed rozpoczęciem leczenia. Usługi takie są dość powszechnie dostępne, natomiast ich koszty w całości pokrywa pacjent.
AZS jest diagnozowany zwykle u dzieci (u noworodków lub później, w wieku 6-7 lat). Chłoniak skóry najczęściej pojawia się u osób w podeszłym wieku, często pod ciężką postacią. Biorąc to pod uwagę, pacjent z AZS o późnym początku i/lub ciężkim przebiegu wymaga szczególnej uwagi.
Co to jest białaczka i chłoniak oraz jakie są ich przyczyny? Krew jest bardzo istotnym składnikiem organizmu – odpowiada za transport niezbędnych substancji odżywiających ludzkie ciało. Wszystkie obszary, w których produkowane są poszczególne składniki krwi, nazywane są łącznie układem krwiotwórczym. Podstawowym miejscem, w którym powstaje i dojrzewa większość krwinek, jest szpik kostny. U dzieci zlokalizowany jest on wewnątrz niektórych kości, głównie tzw. kości długich (np. kość udowa). To właśnie w szpiku kostnym rozpoczyna się proces tworzenia każdej krwinki. Rozpoczyna się on od niedojrzałej komórki, która daje początek wszystkim innym komórkom krwi. Powstają z niej krwinki czerwone (erytrocyty) i białe (leukocyty, które następnie „specjalizują” się i tworzą jeden z podtypów krwinki białej – limfocyt, neutrofil, eozynofil lub bazofil), a także płytki krwi (trombocyty). Krwinki białe do pełnego dojrzewania potrzebują również innych miejsc, np. śledziony i węzłów chłonnych, więc dopiero po wędrówce po organizmie są w pełni wyspecjalizowane i gotowe do pełnienia wszystkich swoich funkcji. Istotnym elementem, od którego zależy funkcjonowanie poszczególnych krwinek, jest układ chłonny (limfatyczny). Jest to system otwartych naczyń biegnących niezależnie od żył i tętnic. Naczynia te kończą się w obrębie tkanek, następnie łącząc się w coraz większe, tworzą wspólne naczynie uchodzące do układu krwionośnego. Wypełnione są mlecznobiałym płynem – limfą (chłonką). Zawiera ona dużą ilość krwinek białych, odpowiedzialnych za obronę organizmu przed infekcjami. Płyn odprowadzany z tkanek wraz z krwinkami białymi przechodzi przez pierwszych strażników – węzły chłonne; krwinki „zdają raport” odnośnie do napotkanych nieprawidłowych komórek zagrażających organizmowi. Z kolei naczynia biegnące do tkanek najczęściej niosą chłonkę zawierającą krwinki już wyspecjalizowane, gotowe do walki z rozpoznanym wrogiem, lub krwinki poszukujące nowych zagrożeń. W ramach układu chłonnego wspomnieć należy również o skupiskach tkanki, zawierającej wymienione już krwinki białe. Są to miejsca szczególnie intensywnie nadzorujące ochronę organizmu – migdałki, węzły chłonne, grudki chłonne (występujące np. w jelitach), śledziona, a u młodszych dzieci grasica (czyli specjalny narząd „szkolący” krwinki). Proces powstawania i funkcjonowanie krwinek są skomplikowane, każdego dnia powstają miliony nowych komórek. Należy pamiętać, że na każdym etapie powstawania i dojrzewania krwinek może dojść do błędu. Na skutek zaburzeń w obrębie komórki przechodzi ona przemianę – staje się komórką nowotworową (dzielącą się w dużo szybszym tempie niż komórka zdrowa), niszcząc zdrowe tkanki, które ją otaczają, a po pewnym czasie wędrując po całym organizmie. Komórki nowotworowe osiedlają się wówczas w miejscach odległych od tego, w którym powstały – tak powstają przerzuty. Najczęściej występującymi nowotworami wywodzącymi się z układu krwiotwórczego i chłonnego są białaczki i chłoniaki. Czym są te choroby i czym różnią się od siebie? W największym uproszczeniu można powiedzieć, że białaczka powstaje, gdy nieprawidłowa komórka nowotworowa (blast) tworzy się w obrębie szpiku kostnego z niedojrzałych krwinek. W zależności od rodzaju krwinki, która uległa przemianie, mowa będzie o białaczce limfoblastycznej (gdy komórka nowotworu powstanie z młodych limfocytów) lub szpikowej (w tym przypadku blast powstaje z prekursorów innych niż limfocyty). Inny podział to białaczki ostre i przewlekłe. W przypadku tych pierwszych komórki nowotworu mnożą się bardzo szybko, wychodząc poza szpik kostny i uszkadzając tkanki oraz narządy. Leczenie trzeba podjąć szybko, aby opanować postęp choroby. Białaczki przewlekłe cechują się wolniejszym przebiegiem, można obserwować okresy bez objawów choroby, po których może nastąpić pogorszenie, a nawet transformacja w ostrą białaczkę. Chłoniaki również są nowotworami wywodzącymi się ze struktur układu chłonnego. Podobnie jak w przypadku białaczek, nowotwór rozwija się, gdy dochodzi do powstania błędu w obrębie jednej z komórek układu chłonnego, ale w przypadku chłoniaka komórki nowotworowe tworzą wyraźnie odgraniczony guz. Ponieważ układ limfatyczny jest rozległy, chłoniak może powstać w bardzo wielu miejscach i wywodzić się z rozmaitych komórek układu chłonnego. Ma to wpływ na rokowanie i wybór metody leczenia. W bardzo zaawansowanym stadium chłoniak może zajmować liczne tkanki organizmu, w tym szpik kostny – wówczas może niekiedy być trudny do odróżnienia od białaczki. Przyczyny białaczki i chłoniaka nie zostały do końca poznane. Uważa się, że czynniki mogące wywołać chorobę nowotworową zależą w dużej mierze od nieprawidłowości genetycznych, które – w uproszczeniu – zmniejszają kontrolę, jaką organizm sprawuje nad procesami dzielenia się komórek. W przypadku „uśpionej” czujności organizmu błędy w podziałach komórki nie są w porę wychwytywane i może dojść do rozwoju nowotworu. Znane choroby genetyczne u dzieci, w których ryzyko rozwoju choroby nowotworowej jest zwiększone, to między innymi zespół Downa, zespół Blooma, zespół Kostmanna, zespół ataksja-teleangiektazja, zespół Shwachmana i Diamonda, anemia Blackfana i Diamonda, zespół Li Fraumeniego, wrodzona agammaglobulinemia i inne zaburzenia odporności, Xeroderma pigmentosum, neurofibromatozy, przewlekłe choroby zapalne jelit oraz wrodzona polipowatość jelit. U niektórych osób zakażenie wirusem Epsteina i Barr może być czynnikiem predysponującym do rozwoju chorób nowotworowych, zwłaszcza szczególnie chłoniaka. Jak często występuje białaczka lub chłoniak u dzieci? Nowotwory są chorobami dotykającymi głównie osoby starsze. Szacuje się, że jedynie 1% wszystkich nowotworów diagnozowanych w danym roku rozpoznaje się u dzieci. W naszym kraju corocznie nowotwory złośliwe rozpoznaje się u około 1100–1200 dzieci (ok. 140–145 na milion). Białaczki są zdecydowanie najczęstszymi nowotworami wieku dziecięcego, stanowią aż 26% chorób tego typu. Wśród nich dominuje ostra białaczka limfoblastyczna (8/10 dzieci z rozpoznaną białaczką choruje właśnie na ten typ nowotworu). Najczęściej występuje ona u dzieci młodszych (2.–5. rż.). Z kolei ostre białaczki szpikowe (15–20% wszystkich białaczek wieku dziecięcego) są najczęstszymi białaczkami rozpoznawanymi u niemowląt, występują również u dzieci starszych. Drugie miejsce pod względem częstości występowania zajmują guzy OUN, stanowiące aż 22% wszystkich nowotworów dziecięcych. Kolejne są chłoniaki, stanowiące około 15% chorób nowotworowych u dzieci. Jak się objawia białaczka lub chłoniak u dzieci? Objawy białaczki lub chłoniaka u dzieci mogą być różnorodne, dlatego należy zachować czujność, zwłaszcza gdy pojawiają się dolegliwości nowe lub przebiegające inaczej niż dotychczas. W przebiegu białaczek objawy wynikają z dwóch zjawisk. Po pierwsze, komórki nowotworowe rozmnażają się w szpiku kostnym szybko i w sposób niekontrolowany, w wyniku czego nie pozostawiają miejsca dla produkcji „zdrowych” krwinek. W organizmie pojawiają się zatem skutki ich niedoboru: w przypadku zmniejszonej liczby krwinek czerwonych dochodzi do anemii, którą rozpoznać można po zwiększonej męczliwości, apatii, senności, bladości skóry i śluzówek, w przypadku zmniejszonej liczby płytek krwi jej krzepnięcie nie będzie prawidłowe, mogą więc wystąpić krwawienia z nosa, zwiększona skłonność do siniaczenia się (nawet bez urazów), a także pojawienie się tzw. wybroczyn – czerwonawych, płaskich, drobnych zmian na skórze, w przypadku niedoboru krwinek białych dochodzi do zwiększonej podatności organizmu na zakażenia, które mogą występować częściej niż zwykle. Inną grupę objawów stanowią dolegliwości wynikające z naciekania poszczególnych narządów przez komórki nowotworowe – mogą się one lokalizować niemal wszędzie. Najczęściej spotykane to: powiększenie wątroby i śledziony (najczęściej dostrzegane przez rodziców jako powiększenie obwodu brzucha), powiększone węzły chłonne, kaszel, problemy z oddychaniem (mogą wynikać z infekcji, ale również z powiększenia węzłów chłonnych znajdujących się wewnątrz klatki piersiowej – w śródpiersiu), bóle mięśniowo-kostne, zwłaszcza niewyjaśnione bóle kończyn dolnych, powiększenie jednego lub obu jąder u chłopców, asymetryczne powiększenie migdałków, objawy neurologiczne, takie jak bóle głowy, zaburzenia chodu, kłopoty z utrzymaniem równowagi i asymetria twarzy. Istotnym objawem zarówno białaczek, jak i chłoniaków jest również gorączka, która nie ma innych przyczyn. Dolegliwości są bardziej charakterystyczne dla chorych na chłoniaki to: bóle brzucha, gorączka o nieznanej przyczynie, wzmożone pocenie, zwłaszcza w nocy, świąd skóry. Podczas badania dziecka lekarz może stwierdzić – poza wymienionymi powyżej – zwiększenie częstotliwości rytmu serca i/lub oddechu, cechy duszności, powiększenie wątroby i śledziony (hepatosplenomegalia) lub guz w jamie brzusznej albo w innym miejscu (np. na szyi). Badania dodatkowe wykonane w poradni POZ wykazują najczęściej: morfologia krwi: najważniejsze parametry to liczba krwinek białych i czerwonych oraz płytek krwi; u chorych na nowotwory nieprawidłowości w obrazie morfologii krwi wynikają z tego, że nieprawidłowe komórki mnożą się dużo szybciej, wypełniając „fabrykę” – szpik kostny, nie pozostaje więc wiele miejsca na produkcję prawidłowych krwinek; najczęściej liczba krwinek czerwonych i płytek krwi jest zmniejszona, natomiast liczba krwinek białych może być zmniejszona (gdy prawidłowe krwinki białe nie są produkowane lub powstają w niewielkiej ilości), prawidłowa lub zwiększona (gdy blasty wydostały się poza szpik kostny do krwi krążącej i zaliczane są przez aparat wykonujący badanie do krwinek białych), rozmaz krwi obwodowej pozwala stwierdzić obecność blastów (nieprawidłowych krwinek białych) we krwi krążącej. Co robić w przypadku wystąpienia objawów białaczki lub chłoniaka u dziecka? Objawy, takie jak gorączka czy powiększenie węzłów chłonnych, zdarzają się u dzieci bardzo często i nie zawsze świadczą o rozwoju nowotworu. Niemniej jednak, jeżeli liczba objawów zwiększa się i nie ustępują one samoistnie, jest to sygnał alarmowy. Warto wówczas skonsultować się z pediatrą i wykonać morfologię krwi z rozmazem ręcznym – jest on dużo precyzyjniejszy niż automatyczny. Jeżeli badanie wykaże obecność nieprawidłowych komórek lub gdy stan dziecka budzi obawy, lekarz niezwłocznie skieruje dziecko do dalszej diagnostyki na najbliższym oddziale dziecięcym. W razie nieprawidłowości wskazujących na nowotwór pediatrzy niezwłocznie skierują dziecko na leczenie w ośrodku onkologicznym. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie białaczki lub chłoniaka u dziecka? Wymienione powyżej objawy połączone z pogorszeniem samopoczucia dziecka są wskazaniem do rozpoczęcia diagnostyki. Zwykle przebiega ona na oddziale szpitalnym. Na początku wykonuje się podstawowe badania, takie jak morfologia krwi z rozmazem, ocena czynności nerek i wątroby oraz oznaczenie stężenia podstawowych pierwiastków, takich jak sód, potas i fosfor. Wyklucza się również inne możliwe przyczyny objawów zgłaszanych przez dziecko, np. poszukuje się ognisk infekcji. Czasami istnieją wskazania do wykonania badania RTG klatki piersiowej i USG brzucha lub szyi. W przypadku uzasadnionego podejrzenia białaczki wykonuje się badanie szpiku kostnego (mielogram). Wskazaniem do wykonania badania jest stwierdzenie nieprawidłowych komórek w rozmazie mikroskopowym krwi lub nieprawidłowy wynik morfologii wskazujący na zaburzenia w więcej niż jednej linii komórek, np. w przypadku anemii (czyli niedoboru krwinek czerwonych) z towarzyszącą małopłytkowością (czyli z niedoborem płytek krwi). Zabieg pobrania szpiku (punkcja lub biopsja szpiku) wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, u dzieci starszych czasami w miejscowym. Lekarz najpierw podaje substancję znieczulającą ogólnie, następnie znieczula również okolicę, z której zaplanowano pobranie szpiku kostnego. Kolejny etap polega na nakłuciu krótką igłą tego obszaru kości (biodrowej, krzyżowej lub piszczeli), który zawiera szpik (jest to tzw. jama szpikowa). Szpik kostny ma konsystencję zbliżoną do krwi, pobierany jest więc za pomocą strzykawki lub specjalnej probówki. Oglądając pod mikroskopem próbkę szpiku kostnego, można dokładnie ocenić, jak wygląda produkcja krwi – czy wszystkie krwinki produkowane są w odpowiednich ilościach i czy występują komórki nowotworowe (blasty). Jeżeli tak, wykonuje się zaawansowane badania z pobranej próbki (tzw. immunofenotyp i badania genetyczne) – mają one określić charakter komórek białaczkowych, ich dojrzałość i cechy, które będą pomocne w wyborze leczenia. Chłoniaki są nowotworami o bardziej sprecyzowanej lokalizacji, o ich rozpoznaniu decyduje zatem materiał pobrany podczas biopsji. W zależności od lokalizacji zmiany może to być na przykład pobrany do badania histopatologicznego powiększony węzeł chłonny albo wycinek z guza znajdującego się na przykład w obrębie brzucha lub klatki piersiowej. O miejscu pobrania wycinka decyduje zespół onkologów i chirurgów. Badanie histopatologiczne wycinka polega na ocenie pod mikroskopem specjalnie przygotowanych wycinków przygotowanych z pobranego materiału. Ocenę materiału poszerza się również o badanie immunofenotypowe i genetyczne, które pozwala na precyzyjne określenie, z jakiego typu komórkami mamy do czynienia. W przypadku tych nowotworów jest to istotne, ponieważ decyduje o wyborze leczenia i pozwala na określenie rokowania. Najczęściej stosowany podział obejmuje chłoniaka Hodgkina (dawniej ziarnica złośliwa lub choroba Hodgkina) oraz chłoniaki nieziarnicze. Po ustaleniu rozpoznania choroby wykonuje się jeszcze wiele badań dodatkowych, pozwalających ustalić dokładny zasięg zmian chorobowych – tzw. stadium lub stopień zaawansowania. Mogą to być badania: oceniające strukturę układu nerwowego w celu wykluczenia zmian nowotworowych – punkcja lędźwiowa, okulistyczne badanie dna oka, konsultacje kardiologiczne z oceną układu krążenia, konsultacje laryngologiczne, badania obrazowe: RTG, TK, MRI, scyntygrafia lub PET (pozytonowa tomografia emisyjna). Jakie są metody leczenia białaczek i chłoniaków u dzieci? Terapia białaczek i chłoniaków jest ściśle uzależniona od charakteru komórki nowotworowej i zaawansowania choroby. Czasami nawet chorzy cierpiący na ten sam typ choroby leczeni są innymi schematami w związku z różnymi objawami początkowymi i różną odpowiedzią na początkową terapię. Głównym elementem leczenia jest chemioterapia, która polega na stosowaniu kombinacji leków niszczących komórki nowotworowe. Preparaty te, nazywane inaczej cytostatykami, mają za zadanie uniemożliwić komórkom blastycznym rozmnażanie, a także spowodować ich rozpad. Leczenie to można podzielić na cztery zasadnicze etapy: leczenie wstępne – pozwala na zmniejszenie masy komórek nowotworu i stopniowe wprowadzenie chorego w terapię, tak aby stosowane leki nie działały zbyt gwałtownie, indukcja remisji – czyli intensywne leczenie początkowe, które ma na celu zlikwidowanie komórek nowotworu w stosunkowo krótkim czasie i uzyskanie remisji, czyli braku nieobecności komórek nowotworowych w szpiku lub w innych miejscach, gdzie początkowo je stwierdzano, konsolidacja remisji – etap leczenia ukierunkowany na komórki nowotworu pozostałe po etapie pierwszym (tzw. minimalna choroba resztkowa, czyli niewielka liczba komórek, które przetrwały pierwszy etap terapii), leczenie podtrzymujące remisję – ma na celu utrwalenie stanu, w którym organizm jest wolny od nowotworu, a także zredukowanie ryzyka nawrotu choroby; etap ten jest stosunkowo długi, ale najmniej uciążliwy, stosowane są tu często preparaty doustne, a większość czasu pacjent spędza w domu. Pacjenci i ich rodziny często obawiają się skutków ubocznych chemioterapii. Leczenie to ukierunkowane jest na komórki najszybciej rozmnażające się w organizmie, a do tej grupy należą komórki nowotworowe. Niestety, prawidłowe komórki organizmu również mogą zostać uszkodzone w procesie leczenia, stąd działania niepożądane stosowanych leków. Najczęściej zdarzają się: uszkodzenie śluzówki jamy ustnej i innych odcinków przewodu pokarmowego – z tego względu u pacjentów w trakcie leczenia konieczna jest duża dbałość o higienę jamy ustnej, staranne i częste mycie zębów oraz stosowanie specjalnych preparatów dezynfekujących, a w okresach po poszczególnych cyklach chemioterapii wskazana może być również specjalna dieta, nudności, wymioty, biegunka, wypadanie włosów, na skutek uszkodzenia szpiku kostnego produkującego zdrowe krwinki może dojść do niedoboru poszczególnych grup prawidłowych komórek krwi – stąd takie zjawiska, jak zwiększona skłonność do krwawień, zmniejszenie odporności, większa podatność na infekcje, anemia; należy jednak pamiętać, że po pewnym czasie organizm regeneruje się i wszystko powraca do normy. Innym rodzajem terapii, stosowanym dość często w leczeniu nowotworów układu krwiotwórczego i chłonnego, jest radioterapia (napromienianie). Polega ona na stosowaniu odpowiednio dobranej wiązki promieni jonizujących, które niszczą guz lub stosowane są jako profilaktyka (w przypadku niektórych białaczek radioterapia ma zapobiegać rozwojowi choroby w układzie nerwowym). Kwalifikacji do naświetlań i dokładnego ustalenia schematu terapii dokonuje lekarz specjalizujący się w tej dziedzinie, po uzyskaniu dokładnych informacji na temat choroby pacjenta. Ten rodzaj leczenia może wymagać specjalnej pielęgnacji skóry i śluzówek jamy ustnej, które mogą być bardziej wrażliwe po radioterapii. Przeszczepienie komórek krwiotwórczych, pochodzących najczęściej ze szpiku kostnego, jest metodą stosowaną jedynie u niektórych chorych na białaczki i chłoniaki z chorobą zaawansowaną lub źle reagującą na chemioterapię. Polega na dożylnym podaniu komórek szpiku kostnego pobranych od dawcy. W zależności od dawcy wyróżnia się przeszczepy alogeniczne (gdy dawcą jest osoba spokrewniona lub niespokrewniona), autologiczne (gdy przeszczepia się zabezpieczone wcześniej komórki samego chorego) lub syngeniczne (gdy przeszczepiony materiał pochodzi od bliźniaka jednojajowego). Ta metoda lecznicza działa na kilka sposobów. Pierwszym jest zastosowanie chemioterapii wysokodawkowej, która całkowicie eliminuje szpik kostny biorcy (wraz z komórkami nowotworowymi). Kolejnym jest działanie przeszczepionego szpiku. Ma on zdolność odnowienia całego układu krwiotwórczego i jest w stanie działać przeciw nowotworowi (tzw. reakcja przeszczep przeciwko białaczce), ale także przeciw komórkom biorcy, co zmniejsza częstość nawrotów choroby nowotworowej, ale może też być również przyczyną poważnych działań niepożądanych (tzw. reakcja przeszczep przeciwko gospodarzowi). Leczenie wspomagające to kolejny istotny element postępowania u chorych na białaczkę lub chłoniaka. Stosuje się je, zanim organizm wzmocni się na tyle, aby mógł sobie radzić samodzielnie. Należy więc stosować ochronę przed infekcjami, np. podawać profilaktycznie antybiotyki lub leki wspomagające odnowę krwinek białych. Niezbędne może się okazać także przeprowadzenie szczepień ochronnych, np. przeciwko grypie. Jeżeli pacjent cierpi na anemię lub występują krwawienia, może zajść potrzeba przetoczenia preparatów krwi. Stosuje się również leki przeciwwymiotne i przeciwbólowe. Niezbędna jest częsta kontrola czynności poszczególnych narządów, takich jak wątroba, nerki i układ krążenia, aby monitorować ewentualne uszkodzenia powstałe w przebiegu choroby i leczenia. Bardzo wskazana jest również zdrowa, wartościowa dieta – czynnikiem dodatkowo obciążającym organizm jest zmniejszenie masy ciała, należy mu więc jej skutecznie zapobiegać. Nie należy zapominać o bezcennym wsparciu rodziny i bliskich oraz pomocy psychologicznej – w przypadku dzieci istotne jest zwłaszcza przybliżenie wiedzy o chorobie w odpowiedni sposób oraz pomoc w uporaniu się z przykrymi dolegliwościami i zmianą sposobu funkcjonowania całej rodziny. Dobrze jest również zasięgnąć informacji na temat nieco bardziej „przyziemnych” spraw, takich jak możliwość uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności czy zasiłku pielęgnacyjnego dla dziecka, urlopu/zwolnienia lekarskiego na okres intensywnego leczenia szpitalnego oraz pomocy fundacji współpracujących z oddziałami hematoonkologicznymi. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie białaczki lub chłoniaka u dziecka? Tak, obecnie całkowite wyleczenie białaczki lub chłoniaka u dzieci jest możliwe. Szacuje się, że w przypadku ostrej białaczki limfoblastycznej trwale wyleczonych zostaje ponad 80% dzieci. Rokowanie uzależnione jest w dużej mierze od stopnia zaawansowania choroby w momencie ustalenia rozpoznania, dlatego należy pamiętać o konieczności regularnych kontroli lekarskich i zgłaszania się na badania profilaktyczne. Każde badanie bilansowe dziecka jest szansą na wcześniejszą diagnozę! Co trzeba robić po zakończeniu leczenia białaczki lub chłoniaka u dziecka? Po zakończeniu intensywnego leczenia szpitalnego pacjent otrzymuje tak zwane leczenie podtrzymujące, które prowadzone jest najczęściej w warunkach domowych. Polega ono na stosowaniu leków doustnych, które mają za zadanie powstrzymanie nawrotu choroby. W tej fazie postępowania bardzo ważne jest przestrzeganie zaleceń prowadzącego specjalisty, nie jest to bowiem koniec leczenia onkologicznego, a choć odbywa się w domu, jest w dalszym ciągu niezbędnym elementem terapii, bez którego może dojść do nawrotu choroby. Dlatego istotne jest przyjmowanie leków w zaleconym schemacie, okresowe wykonywanie morfologii innych badań krwi, a także zgłaszanie się na kontrole do ośrodka prowadzącego leczenie. Należy pamiętać o konieczności zgłaszania niepokojących objawów, zwłaszcza infekcji, a także dolegliwości, które przypominają objawy występujące podczas ustalania rozpoznania – należy wówczas bezwzględnie zgłosić się na badania, aby wykluczyć wznowę choroby. Po czasie określonym w schemacie leczenia odstawia się leki doustne i wykonuje szereg badań potwierdzających remisję choroby – można wówczas powiedzieć, że pacjent został wyleczony. Może on jednak nadal pozostawać pod opieką prowadzącego ośrodka w celu wykrycia ewentualnych powikłań (tzw. późnych) po stosowanym leczeniu. Co robić, aby uniknąć zachorowania na białaczkę lub chłoniaka u dziecka? U dzieci zdrowych nie istnieją metody zapobiegania zachorowaniu na białaczkę lub chłoniaka. Ważne jest szybkie zgłaszanie się do lekarza w razie wystąpienia niepokojących objawów opisanych powyżej. Dzieci z rozpoznanymi wadami genetycznymi wymienionymi na początku artykułu powinny podlegać szczegółowej kontroli lekarskiej z racji zwiększonego ryzyka wystąpienia choroby nowotworowej.
Guz rozwija się najczęściej u dziewcząt pod koniec pierwszej dekady życia. Nowotwory złośliwe oka to nowotwory rosnące w obrębie gałki ocznej, oczodołu i sąsiednich struktur. W obrębie każdej części oka mogą się rozwinąć zarówno nowotwory pierwotne, czyli rosnące od początku w obrębie oka, jak i nowotwory wtórne, czyli
Chłoniaki są najczęściej spotykanymi nowotworami krwi stanowiącymi 2% zachorowań na wszystkie nowotwory złośliwe. Stanowią tym samym szósty pod względem częstości występowania nowotwór u osób dorosłych. Chłoniaki to niejednorodna grupa nowotworów wywodzących się z układu chłonnego (limfatycznego), który jest częścią systemu odpornościowego organizmu. Na układ chłonny składają się szpik kostny, grasica, węzły chłonne, migdałki i śledziona. Węzły chłonne spełniają rolę filtrów w zatrzymywaniu różnych patogenów. Znajdują się w nich liczne komórki układu odpornościowego limfocyty T i B, pełniące kluczowe funkcje w odpowiedzi immunologicznej wobec czynników chorobotwórczych. Natomiast grasica i szpik kostny to miejsca, w których powstają i dojrzewają limfocyty. Jak powstają chłoniaki?Chłoniaki powstają w wyniku błędu na etapie tworzenia lub dojrzewania komórek układu odpornościowego – limfocytów T, limfocytów B lub rzadziej komórek naturalnej cytotoksyczności (NK). Przyczyną powstania takiego błędu mogą być: narażenie na substancje chemiczne (np. herbicydy, pestycydy, wcześniejsza chemioterapia) promieniowanie jonizujące, zakażenia wirusowe i bakteryjne czy choroby autoimmunologiczne. W większości przypadków przyczyna rozwoju choroby nie jest jednak znana. Jakie są objawy chłoniaka?Nieprawidłowe limfocyty dzielą się w sposób niekontrolowany i mogą zajmować niemal wszystkie narządy. W przypadku zajęcia szpiku kostnego i krwi choroba może dawać objawy białaczki (faza białaczkowa chłoniaka). Objawy chłoniaka mogą przypominać infekcję, dlatego zawsze powinniśmy skonsultować nieustępujące objawy takie jak:– gorączka, – nocne poty, – utrata masy ciała, – powiększenie węzłów przypadku zajęcia śledziony lub wątroby mogą pojawić się ból brzucha i żółtaczka, a gdy choroba atakuje szpik – niedokrwistość i i leczenie chłoniakówChłoniaki dzielimy na dwie podstawowe grupy:– chłoniak Hodgkina– chłoniaki nie-Hodgkina (większość)Klasyfikacja chłoniaków wg WHO obejmuje ponad 90 typów. Najczęściej występującymi są: chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), chłoniak grudkowy oraz chłoniak Hodgkina. W praktyce klinicznej chłoniaki dzieli się natomiast na te o dużej agresywności, agresywne i powolne. Do chłoniaków o dużej agresywności należą chłoniak Burkitta oraz ostra białaczka limfoblastyczna. Pierwszy z nich charakteryzuje się niezwykle gwałtownym przebiegiem choroby z typowymi dla chłoniaków objawami. Pomimo bardzo dużej agresywności, wdrożenie odpowiedniego leczenia chemioterapeutycznego pozwala na wyleczenie około 80% rozlany z dużych komórek B (DLBCL) występuje najczęściej spośród wszystkich chłoniaków – jest to agresywny typ chłoniaka wywodzący się z grudek chłonnych. Celem terapii DLBCL jest całkowite wyleczenie, co udaje się w około 50% przypadków. Zaawansowane postacie chłoniaków leczy się za pomocą chemioterapii, często w skojarzeniu z immunoterapią i leczeniem celowanym. Paradoksalnie im bardziej agresywny jest chłoniak, tym skuteczniejsza jest chemioterapia i często większe szanse na wyleczenie. W przypadku chłoniaków o agresywnym przebiegu całkowitą remisję choroby udaje się osiągnąć u ponad 60% chłoniaków rozwijających się powoli należą przewlekła białaczka limfocytowa oraz chłoniak grudkowy. Początkowo choroba przebiega bezobjawowo i często może zostać wykryta przypadkowo np. podczas rutynowych badań. Wówczas wdrożenie leczenia może nie być wymagane lub wystarczająca będzie miejscowa radioterapia. Ze względu na przewlekły charakter tych postaci chłoniaków, celem terapeutycznym nie jest całkowite wyleczenie lecz uzyskanie jak najdłuższego okresu remisji. Chłoniak Hodgkina różni się od pozostałych chłoniaków obrazem i przebiegiem choroby. Objawia się powiększeniem węzłów chłonnych (najczęściej tych znajdujących się powyżej przepony), osłabieniem i nadmierną męczliwością, świądem skóry. W wyniku powiększenia węzłów chłonnych w okolicy klatki piersiowej mogą pojawić się duszności i kaszel, a w okolicy brzucha – wzdęcia i zaparcia. Charakteryzuje się też dwoma szczytami zachorowań – w młodym wieku pomiędzy 20 a 30 rokiem życia i po 50 tym roku życia. Większość pacjentów z chłoniakiem Hodgkina udaje się wyleczyć za pomocą Natalia TarłowskaŹródła:Hematologia. Kompendium Grzegorz W. Basak, Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek
Na przykład, chłoniak rozwijający się w klatce piersiowej może powodować duszności czy kaszel, podczas gdy chłoniak w obszarze brzucha może prowadzić do uczucia pełności, bólów brzucha czy nawet do zaburzeń trawiennych. Chłoniak w mózgu z kolei może być przyczyną objawów neurologicznych, takich jak zawroty głowy czy drgawki.
Fot. Hero Images / Getty Images Morfologia jest badaniem podstawowym wykorzystywanym również w diagnostyce chłoniaka Hodgkina. Odchylenia od normy w badaniu laboratoryjnym mogą nie pojawić się u każdego, a w zależności od postępu choroby wynik morfologii u osób z chłoniakiem może się znacząco różnić. Chłoniak Hodgkina jest klonalnym rozrostem komórek Reed-Sternberga i komórek Hodgkina, które wywodzą się z limfocytów B. Nie jest znana etiologia tej choroby, zmiany odczynowe są obecne przede wszystkim w obrębie węzłów chłonnych. Jednym z badań mogących wskazywać na tę jednostkę chorobową jest morfologia. Morfologia a chłoniak Hodgkina Morfologia jest podstawowym badaniem krwi, które pozwala na określenie stanu elementów morfotycznych krwi. Umożliwia ocenę wartości krwinek czerwonych, ich ilość, objętość, wysycenie hemoglobiną. Pozwala na określenie ilości płytek krwi i wskaźników układu białokrwinkowego. Ten ostatni wskazuje na udział procentowy poszczególnych frakcji białych krwinek, a jego zaburzenia są częstą wskazówką laboratoryjną w poszukiwaniu choroby. W przypadku chłoniaka Hodgkina morfologia nie zawsze ulega zmianie. Właściwie odsetek osób z zaburzeniami w morfologii krwi, szczególnie na wczesnym etapie rozwoju choroby, jest niewielki. Chłoniak Hodgkina – obraz kliniczny Początkowo objawy są ogólne: znaczne osłabienie, męczliwość, ból węzłów chłonnych i świąd skóry. Zdarzają się utrata masy ciała i poty nocne z towarzyszącą wysoką gorączką. Stopień I chłoniaka charakteryzuje się powiększeniem jednego węzła lub grupy przyległych węzłów chłonnych. Obejmuje również pojedynczą zmianę pozawęzłową, jednak wtedy bez jednoczesnego zajęcia węzłów chłonnych. Najbardziej zaawansowane jest stadium IV chłoniaka, charakteryzujące się nie tylko zajęciem węzłów chłonnych, ale również odległymi naciekami pozalimfatycznymi. Przekonajcie się, jakie znaczenie ma badanie na obecność genów BRCA1 i BRCA2: Zobacz film: Gen BRCA a nowotwory. Źródło: 36,6 Objawy związane z zajęciem węzłów chłonnych zależą od lokalizacji zmian. Jeśli są to zmiany w śródpiersiu, mogą wywołać kaszel, duszność. W innych miejscach w organizmie – niedrożność przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu i nie tylko. Pozawęzłowe zmiany obejmują powiększenie śledziony, wątroby i zmiany w kościach, macicy, skórze, szpiku, co daje odzwierciedlenie w badaniach krwi, w tym w morfologii. Początkowo choroba szerzy się przez ciągłość na sąsiadujące okolice, a następnie drogą krwi do odległych struktur limfatycznych i narządów wewnętrznych. Badania w diagnostyce chłoniaka Hodgkina Pierwszym wykonywanym badaniem jest morfologia krwi. Jak wcześniej wspomniano, tylko część chorych wykazuje istotne zmiany w tym badaniu podstawowym. U około 15% chorych wzrasta poziomu neutrofilii, eozynofilii i limfocytów. Morfologia w przebiegu chłoniaka Hodgkina może wskazywać na małopłytkowość, niedokrwistość (najczęściej normocytową), a czasami niedokrwistość autoimmunohemolityczną. Potwierdzenie rozpoznania wymaga przeprowadzenia szerszego panelu badań, jak pobranie węzła chłonnego do analizy i badanie histopatologiczne.Chłoniak anaplastyczny z dużych komórek stanowi ok. 3 proc. wszystkich chłoniaków nieziarniczych. O jego objawach, diagnostyce oraz leczeniu w Polsce oraz w krajach Europy Zachodniej rozmawiamy się z prof. dr hab. Tomaszem Wróblem, kierownikiem Kliniki Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu.Co to jest chłoniak? Fot. Adiano / Opublikowano: 09:28Aktualizacja: 14:35 Chłoniak to ogólne określenie używane w odniesieniu nowotworów układu limfatycznego. Objawy chłoniaka obejmują powiększenie węzłów chłonnych, gorączkę, gwałtowną utrata masy ciała. Najczęściej chłoniaki diagnozuje się u dzieci oraz u dorosłych po 60. roku życia. W podstawowym podziale wyróżniamy dwa rodzaje choroby: chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Chłoniak – co to jest?Przyczyny rozwoju chłoniakaRodzaje chłoniakówTypy chłoniaków nieziarniczychObjawy chłoniakaDiagnostyka chłoniakówLeczenie chłoniakówChłoniak – rokowania Chłoniak – co to jest? Chłoniak jest nowotworem, który rozwija się w układzie limfatycznym (inaczej nazywanym układem chłonnym), stanowiącym element układu odpornościowego. Poprzez układ limfatyczny po organizmie krąży płyn nazywany chłonką, który zawiera limfocyty – komórki odpowiedzialne za zwalczanie infekcji. Występowanie chłoniaków wiąże się z nieprawidłowym podziałem i nadmiernym namnażaniem limfocytów z grup B i T. W przebiegu chłoniaka komórki te mogą tracić zdolność do eliminowania czynników zakaźnych, przez co pacjent jest bardziej podatny na infekcje. Objawy chłoniaka mogą dotyczyć różnych narządów, ponieważ układ limfatyczny jest rozległy, jego elementy występują w wielu obszarach ciała. W związku z tym chłoniaki wywołują u niektórych pacjentów symptomy w organach takich jak skóra, żołądek, mózg. Przyczyny rozwoju chłoniaka Dokładne przyczyny chłoniaka do tej pory nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Wiemy natomiast, że twoje ryzyko zachorowania jest zwiększone, jeśli: chorujesz na inne schorzenie osłabiające układ odpornościowy, przyjmujesz leki immunosupresyjne, przebyłaś zakażenie niektórymi wirusami, wirusem Epsteina-Barra, chłoniak rozwinął się u twojego rodzica lub rodzeństwa, byłaś narażona na promieniowanie jonizujące. Rodzaje chłoniaków Rodzaj, a co się z tym wiąże również objawy chłoniaka, zależne są od jego lokalizacji. W podstawowym podziale chłoniaków wyróżniamy: chłoniak Hodgkina (chłoniak ziarniczy) – najczęściej występujący chłoniak u dzieci, grupą narażoną na zachorowanie są także dorośli w wieku około 20 lat i osoby po 70. roku życia; chłoniak tego typu rozprzestrzenia się w sposób uporządkowany z jednej grupy węzłów limfatycznych do kolejnej, chłoniak nieziarniczy – objawy są podobne jak w przypadku chłoniaka Hodgkina; ten nowotwór stanowi mały odsetek zachorowań u dzieci, częściej chorują na niego dorośli, zwłaszcza osoby po 60. roku życia; chłoniak nieziarniczy rozprzestrzenia się po układzie limfatycznym w nieuporządkowany sposób. Typy chłoniaków nieziarniczych Chłoniaki nieziarnicze są bardziej rozpowszechnione w społeczeństwie od chłoniaków Hodgkina. W Polsce na ten typ nowotworu choruje kilkanaście tysięcy osób. Mogą umiejscowić się niemal w każdym narządzie. Rodzaje chłoniaków nieziarniczych to: przewlekła białaczka limfatyczna, chłoniak Burkitta – rozwija się zwykle bardzo szybko (w kilka dni lub tygodni), dając objawy w postaci powiększenia dużej liczby węzłów chłonnych w wielu obszarach ciała; rokowania chłoniaka tego typu są dobre – w większości przypadków reaguje on na leczenie, chłoniak śródpiersia– objawy to zwykle narastająca duszność lub uporczywy kaszel, chłoniak z obwodowych komórek T, chłoniak tarczycy – objawy są podobne do tych, które towarzyszą niedoczynności tarczycy albo chorobie Hashimoto, chłoniak skóry – nowotwór, którego objawy rozpoczynają się od skóry i w momencie diagnozy nie dotykają żadnych innych narządów; symptomami, w zależności od jego rodzaju, są: czerwona, sucha wysypka (często rozległa) lub występowanie grudek w skórze, zwykle w jednym/dwóch obszarach ciała; większość chłoniaków skóry rozwija się powoli, chłoniaki układu pokarmowego (chłoniak żołądka) – objawy przypominają kłopoty z trawieniem; chorzy skarżą się na ucisk w jamie brzusznej, obwód brzucha może ulec powiększeniu, chłoniak grudkowy – objawem tego guza jest powtarzający się niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin, który wynika z powiększenia węzłów chłonnych, chłoniak mózgu – objawy zależą od tego, w której części mózgu występuje nowotwór; mogą pojawić się bóle głowy, problemy ze wzrokiem, zmiany osobowości, drgawki, problemy z chodzeniem i równowagą. Zobacz także Objawy chłoniaka Objawy chłoniaka nieziarniczego i chłoniaka Hodgkina są bardzo do siebie podobne. Objawy chłoniaka u dzieci nie różnią się od występujących u dorosłych. Pierwsze objawy chłoniaka można porównać do symptomów przeziębienia. Chory ma nawracające infekcje, które są oporne na leki. Towarzyszy im gorączka powyżej 38 stopni C. Widoczne są, choć nie zawsze, powiększone węzły chłonne. Organizm jest wymęczony postępującym procesem chorobowym. Jeśli nowotwór się rozwija, dochodzą kolejne objawy, tj. nocne poty, zaburzenia łaknienia i nagły spadek wagi, który następuje w ciągu kilku miesięcy. Rokowania w takim przypadku mogą być niekorzystne. Gdy atakuje ośrodkowy układ nerwowy, występuje czasami porażenie kończyn. Objawy skórne chłoniaka najczęściej obejmują nieustępujący świąd skóry całego ciała. W przypadku zaatakowania przez nowotwór węzłów chłonnych w okolicy jamy brzusznej pojawiają się bóle brzucha i problemy trawienne. Objawy chłoniaków w morfologii (zwłaszcza przy chorobie Hodgkina) są widoczne dopiero w zaawansowanych stadiach. Diagnostyka chłoniaków Diagnostyka chłoniaków obejmuje szereg badań. U chorego wykonuje się biopsję węzłów chłonnych, aby precyzyjnie określić stadium zaawansowania nowotworu. Zleca się także badania obrazowe i podstawową analizę krwi – w tym morfologię i odczyn Biernackiego (OB). Niekiedy wykonuje się laparotomię (laparoskopowe wycięcie zmienionej tkanki). Uzyskane wyniki są wskazówką do dalszego postępowania. Aby ocenić stan zaawansowania chłoniaka, używa się 4-stopniowej skali Ann Arbor, w której: stopień I to zajęcie jednej grupy węzłów, II stopień oznacza zajęcie większej ilości grup węzłów, jednak wyłącznie po jednej stronie przepony, III stopień to zajęcie węzłów po obu stronach przepony, w stopniu IV dochodzi także do nacieku nowotworowego szpiku i narządu pozalimfatycznego. Ponadto do klasyfikacji dodaje się oznaczenia A (brak objawów ogólnych), B (objawy ogólne), E (przerzuty do narządów pozawęzłowych). Chłoniaki leczy się za pomocą chemioterapii. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworowych. Niestety ma ona wpływ na zdrowe komórki układu immunologicznego, dlatego pacjent jest narażony na brak odporności. Leczenie przeprowadza się zwykle w warunkach szpitalnych. U niektórych pacjentów wykonuje się przeszczep szpiku kostnego od niespokrewnionego dawcy. W terapii chłoniaków wykorzystuje się również radioterapię i kurację sterydami. Mogą one wywołać skutki uboczne nawet kilka lat po zakończeniu leczenia. Chory w tym okresie musi być pod ścisłą kontrolą lekarza. Chłoniak – rokowania Rokowania chłoniaka bywają niekorzystne, jeśli przejmie on kontrolę nad układem nerwowym lub gdy jest nieleczony. W pozostałych przypadkach istnieje duża szansa na całkowitą remisję. Dzięki nowatorskim terapiom ponad 80 proc. osób dotkniętych tą chorobą żyje co najmniej 5 lat po diagnozie, większość z nich udaje się całkowicie wyleczyć. U części pacjentów rozwijają się niestety długoterminowe powikłania chłoniaka. Wśród nich wymienić można zwiększone ryzyko rozwoju innych nowotworów w przyszłości. Bibliografia Centers for Disease Control and Prevention (2018) Lymphoma. National Health Services (2018) Hodgkin lymphoma. National Health Services (2018) Non-Hodgkin lymphoma. Lymphoma action (2019) Skin lymphoma. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: PolecamyChłoniaki po białaczkach i guzach ośrodkowego układu nerwowego (OUN) są trzecią co do częstości występowania chorobą nowotworową, stanowiąc ponad 12 proc. wszystkich nowotworów w populacji dziecięcej. Wśród chłoniaków wyróżnia się postać ziarniczą (chłoniak Hodgkina) oraz nieziarniczą (non-Hodgkin lymphoma, NHL).Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:47, data aktualizacji: 12:09 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Uporczywe swędzenie skóry, obfite pocenie się w nocy i osłabienie mogą być pierwszymi symptomami tej groźnej choroby. Bardzo ważne, aby utrzymujące się dłużej niż trzy tygodnie niepokojące objawy skonsultować z lekarzem. Motortion / Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Pierwsze symptomy chłoniaka Powiększone węzły chłonne Rozpoznanie i leczenie chłoniaka Wiedza, która ratuje życie Chłoniak jest podstępnym nowotworem, bo jego objawy łatwo zlekceważyć. Pacjenci za zdiagnozowanym chłoniakiem opowiadają, że wcześniej byli przez kilka lat leczeni przez dermatologów, którzy podejrzewali łuszczycę lub alergię. Nocne poty tłumaczyli sobie zbyt wysoką temperaturą w pomieszczeniu, a przemęczenie przepracowaniem. Nawet długo utrzymujące się powiększenie węzła chłonnego traktowane było przez lekarzy jako infekcja. – Dopiero, kiedy nie mogłam oddychać, trafiłam do szpitala, gdzie ustalono, że w mojej klatce piersiowej jest guz wielkości 16 cm. Wielu chorych, których spotkałam na oddziale hematologii, miało podobne doświadczenia – opowiada Katarzyna ze Stowarzyszenie Przyjaciół Chorych na Chłoniaki Przebiśnieg, która przez trzy lata była leczona przez dermatologów na choroby skórne zanim padła właściwa diagnoza. Medonet jest patronem akcji Zdemaskuj chłoniaka Pierwsze symptomy chłoniaka Objawy towarzyszące chłoniakom często przypominają zwykłe przeziębienie i są lekceważone, przez co nowotwór ten wykrywa się zazwyczaj dopiero w stadium zaawansowanym. Posiadanie wiedzy na temat chłoniaków, w tym znajomość ich objawów, zwiększa szanse na wczesne rozpoznanie choroby i tym samym - szybsze rozpoczęcie leczenia. Bardzo ważne jest, aby wszystkie niepokojące symptomy, które utrzymują się dłużej niż trzy tygodnie, konsultować z lekarzem pierwszego kontaktu. Najczęściej występujące objawy chłoniaków to powiększone węzły chłonne, osłabienie, znaczna utrata masy ciała, podwyższona temperatura bez wyraźnej przyczyny, obfite nocne poty, długo utrzymujący się kaszel lub duszność oraz uporczywe swędzenie skóry. - Najczęściej chorzy stwierdzają u siebie stosunkowo twarde, niebolesne węzły, które mają tendencję do formowania pakietów. Jeśli lekarz wykluczy związek powiększonych węzłów z infekcjami, czy też brak reakcji na antybiotykoterapię, konieczna będzie wizyta u hematologa. W zdecydowanej większości przypadków o rozpoznaniu chłoniaka decyduje ocena histopatologiczna pobranego węzła chłonnego – mówi dr Maciej Kaźmierczak z Katedry i Kliniki Hematologii i Chorób Rozrostowych Układu Krwiotwórczego, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Powiększone węzły chłonne Węzły chłonne są dla organizmu swojego rodzaju filtrami. Walcząc ze szkodliwymi drobnoustrojami stanowią ważny element układu odpornościowego. Ich powiększenie wskazuje na toczący się w organizmie stan zapalny. Części z nich zlokalizowana jest pod powierzchnią skóry i wyczuwalna w okolicach uszu, po bokach szyi, w okolicach powyżej i poniżej obojczyka, w dołach pachowych, w pachwinach oraz w okolicach podkolanowych. Te wewnętrzne znajdują się w centralnej części klatki piersiowej, w okolicach tchawicy, oskrzeli i aorty, w okolicach wątroby, śledziony, a także w dolnej części jamy brzusznej i miednicy w pobliżu jajników oraz pęcherza moczowego. Znaczne powiększenie jednego lub kilku węzłów chłonnych może świadczyć o występowaniu chłoniaka i jest najczęściej pierwszym budzącym niepokój objawem. Powiększenie węzłów chłonnych rozmieszczonych wewnątrz organizmu wykrywane jest zazwyczaj przypadkowo podczas badań w związku z innymi schorzeniami lub gdy są przyczyną poważnych dolegliwości. Niestety, wówczas choroba jest już najczęściej bardzo zaawansowana. Sprawdź, jakie objawy może mieć najdziwniejsza choroba świata Rozpoznanie i leczenie chłoniaka Do pełnej diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia potrzebne jest badanie histopatologiczne powiększonego węzła chłonnego. Materiał do badania pobiera się chirurgicznie. Również badanie immunofenotypowe z krwi obwodowej czy szpiku kostnego pozwala na rozpoznanie i zidentyfikowanie typu chłoniaka. Przed rozpoczęciem leczenia określa się stopień zaawansowania klinicznego poprzez wykonanie pełnych badań laboratoryjnych krwi, badań obrazowych klatki piersiowej i jamy brzusznej (oraz innych lokalizacji) oraz badanie szpiku kostnego, które sprawdzi stopień jego zajęcia przez proces nowotworowy. Sprawdź, jak podstępny może być chłoniak Leczenie osób chorych na chłoniaki powinno odbywać się wyłącznie w ośrodkach wyspecjalizowanych w leczeniu nowotworów układu chłonnego. Ze względu na dużą różnorodność chłoniaków istnieje wiele schematów ich leczenia. Jego przebieg i rokowanie zależy od rodzaju i stopnia zaawansowania choroby. Celem leczenia pacjentów z chłoniakami jest całkowite cofnięcie choroby, wydłużenie czasu życia bez jej nawrotu oraz poprawa jakości życia. W leczeniu chłoniaków wykorzystuje się radioterapię, chemioterapię, immunoterapię, zabiegi chirurgiczne, przeszczepy szpiku i terapie celowane. Wiedza, która ratuje życie Co roku odnotowuje się w Polsce kilka tysięcy przypadków zachorowań na chłoniaki. Przyczyny tej choroby nie zostały jeszcze poznane, choć wytypowano już wiele czynników, które zwiększają ryzyko ich wystąpienia. Na chłoniaki chorują osoby w różnym wieku. Ryzyko zachorowania na chłoniaki nieziarnicze według danych epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów wzrasta wraz z wiekiem i dotyczy najczęściej osób po 55. roku życia. Znajomość objawów chłoniaka zwiększa szanse na wczesne rozpoznanie i skuteczne leczenie. Dlatego 15 września, w Światowym Dniu Wiedzy o Chłoniakach, Stowarzyszenie Przyjaciół Chorych na Chłoniaki Przebiśnieg przeprowadza sondy uliczne połączone z akcją informacyjną na temat tej choroby. W ramach kampanii Zdemaskuj chłoniaka członkowie Stowarzyszenia chcą zwrócić uwagę na błahe czasami objawy choroby, które lekceważy i pacjent i lekarz. - Jeśli uda nam się spowodować by choć jedna osoba zdemaskowała u siebie chłoniaka i w porę zgłosiła się do lekarza, jeśli dzięki temu przyczynimy się do uratowania czyjegoś życia, to będzie to największy sukces kampanii, satysfakcja i radość, dla której warto poświęcić wysiłek i energię – mówi Maria ze Stowarzyszenia Przebiśnieg. Tekst: Halina Pilonis zdrowie chłoniak lek na chłoniaka chłoniak skóry nietypowe objawy nowotworu Shazza ma chłoniaka. Na tę chorobę cierpieli też Agata Buzek i założyciel Pudelsów Aktorka Agata Buzek, piosenkarka Shazza, blogerka Georgie Swallow – to tylko niektóre znane osoby, które otwarcie mówią o swojej walce z chłoniakiem. To podstępna... Klaudia Torchała Shazza ma chłoniaka. Jakie badania pomagają go wykryć? U Shazzy, 55-letniej piosenkarki okrzykniętej niegdyś "królową disco-polo", zdiagnozowano kilka lat temu nowotwór — chłoniaka. Przyznała, że o chorobie... Klaudia Torchała Zawał serca u kobiet może być podstępny. Nigdy nie lekceważ tych objawów Uczucie gorąca, zgaga, osłabienie czy niestrawność, choć brzmią zupełnie niegroźnie, mogą oznaczać zawał mięśnia sercowego. Kobiecy zawał serca może być wyjątkowo... Hanna Szczygieł To nie zawsze guz. Rak piersi może być bardzo podstępny Gdy tylko wyczujemy podejrzaną nierówność na piersi, oblewa nas zimny pot. Szybko zadajemy sobie pytanie: czy to rak? Niestety świadomość na temat chorób... Hanna Szczygieł Po czym poznać, że nerki są w kiepskiej formie? Chorują cicho i podstępnie Chore nerki nie bolą. Stąd często nie dostrzegamy, że dzieje się z nimi coś złego. Tymczasem życie z chorymi nieleczonymi nerkami może doprowadzić do zatrucia, a... Monika Mikołajska Podstępna choroba płuc. Co trzeba wiedzieć o POChP? Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to poważne schorzenie układu oddechowego. Jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. - Najważniejsza jest... Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia Wariant Delta Plus jest bardziej podstępny i zaraźliwy Subwariant odmiany Delta, znany jako i odpowiedzialny obecnie za 12 proc. przypadków infekcji wykrytych w Wielkiej Brytanii, jest mniej objawowy, ale... PAP Chłoniak - podział, objawy, przyczyny, leczenie, rokowania [WYJAŚNIAMY] Nie warto bagatelizować długo utrzymujących się powiększonych węzłów chłonnych. Dlaczego? W ten sposób objawiają się nowotwory tkanki chłonnej. Mogą one być... Matylda Mazur Roztocze - podstępny alergen, który można pokonać Z poważnymi dolegliwościami na tle alergii zmaga się ok. 40 proc. populacji świata, w tym blisko połowa Polaków. Alergie to także problem najmłodszych. W naszym... Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia "Chcę zobaczyć, jak mój syn zdaje maturę". Pomóżmy Ani wygrać z chłoniakiem Ania ma 46 lat. Zanim zachorowała, pracowała w Zespole Szkół Specjalnych w Radomiu. Opiekowała się dziećmi z niepełnosprawnościami. Teraz sama potrzebuje pomocy,... Magda WażnaMorfologia krwi jest jednym z najpopularniejszych badań, m.in. za sprawą możliwości wyłapania różnych nieprawidłowości w organizmie. Co więcej, pomaga we wczesnym wykryciu poważnych schorzeń. Dotyczy to również nowotworów, w przypadku których wczesna diagnoza daje duże szanse na wyzdrowienie. Dlatego bardzo ważne jest, by Na początku października Kerry Minshall zauważyła dziwny guzek na szyi swojej córki. Zobaczyła go, dopiero kiedy czesała jej włosy. Szybko okazało się, że jest to bardzo rzadki nowotwór. Zobacz film: "Jak wygląda sytuacja w szpitalach pediatrycznych? Dr Feleszko: Takim sytuacjom można zapobiec" spis treści 1. Guzek na szyi dziecka 2. Chłoniak Hodgkina u dziecka 1. Guzek na szyi dziecka Kerry Minshall z Longton zauważyła, że jej 13-letnia córka Holly-Louise znacznie schudła. Nastolatka była również notorycznie zmęczona. Kobieta uznała, że jest to kwestia okresu dojrzewania i nie przejęła się tym zbytnio. Jednak pewnego dnia, kiedy pomagała jej rozczesać włosy przed pójściem do szkoły i odgarnęła je z karku 13-latki, zobaczyła niewielki guzek na jej szyi. "Zaniepokoiłam się tym, a Holly powiedziała, że był tam od pewnego czasu – mówi Kerry. - Nie widziałam go wcześniej, ponieważ moja córka lubi chodzić w rozpuszczonych włosach" – dodaje. Kerry i Holly (Facebook) Mama postanowiła jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, by dowiedzieć się, czym jest tajemniczy guzek. Po wstępnym badaniu nastolatka została skierowana do szpitala na szczegółowe testy. 2. Chłoniak Hodgkina u dziecka Na miejscu okazało się, że jest to rzadki nowotwór - chłoniak Hodgkina w czwartym stadium, znany również jako ziarnica złośliwa. Jest to bardzo poważna choroba, ale dzięki odpowiednio wczesnej diagnostyce i szybko wdrożonemu leczeniu, nawet 90 proc. pacjentów udaje się uratować. "Jest w czwartym stadium, ale lekarze powiedzieli, że to uleczalny rak. Są pewni, że będą mogli się go pozbyć. Chodzi tylko o to, jakie leczenie będzie potrzebne i jak długo to zajmie" – tłumaczy Kerry. Holly-Louise czeka teraz siedem miesięcy chemioterapii w Royal Stoke University Hospital. Jest również leczona sterydami. Jeżeli wdrożone leczenie przyniesie pożądany efekt, wkrótce rozpocznie także radioterapię. "W tej chwili radzi sobie całkiem nieźle – mówi mama. – Zostały już tylko nocne poty, schudła i jest zmęczona. Za dwa miesiące pójdzie na kolejne badanie i dowiemy się, czy potrzebuje radioterapii" – dodaje. Holly otrzymała od rówieśników kolorową perukę (Facebook) Ze względu na ryzyko zakażenia koronawirusem Holly uczy się w szpitalu. Szkoła Ormiston Sir Stanley Matthews Academy zorganizowała jej wszystkie pomoce naukowe niezbędne do nauki zdalnej. Klasa dziewczynki złożyła się także na kolorową perukę, po tym, jak straciła włosy. Dzieci chciały w ten sposób umilić jej tak trudny czas. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Polecane polecamyNajczęstsze nowotwory u dzieci – białaczki. Białaczki stanowią około 27% wszystkich nowotworów u dzieci. Objawy, które mogą sugerować obecność nowotworu układu krwiotwórczego to: utykanie. Większość tych objawów często występuje w chorobach infekcyjnych, dlatego na początku dziecko jest leczone właśnie na infekcję.Witam, dzisiaj odebrałam wyniki usg i krwi po przeglądzie technicznym kotka...niepokoi mnie następujący opis z usg”Węzły chłonne krezkowe lekko powiększone (krezkowe o średnicy 4-4,5 mm), zmienione odczynowo. Wokół węzłów oraz korzenia krezki widoczny dość znaczny odczyn zapalny”. Czy to początki chłoniaka u kotka? Zaczynam lekko świrować - w kwietniu już pożegnałam jednego kotka z powodu nowotworu trzustki... Inne narządy ok, w krwi podwyższona tyroksyna do dehydrogenaza do 7, białko całkowite do aluminy do 4,5, eozynofile do 8,7, neurofile obniżone do 46% (nie mogę wstawić więcej zdjęć z usg i krwi, dlatego opisałam). Lekarz nie powiedział nic, kontrola za 3 tygodnie... Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 05/08/2021 17:48 Dzień samym badaniu USG nie da się stwierdzić, czy pacjent ma chłoniaka czy tż nie. W przypadku chłoniaka jelit, decydujący jest wynik badania bioptatu lub wycinka, pobranego ze śluzówki narządu. Powiększenie węzłów chłonnych krezkowych, wraz z odczynem zapalnym krezki może sugerować toczący się w obrębie jamy brzusznej proces zapalny – może on dotyczyć jelit, wątroby, żołądka, nerek, pęcherza, słowem każdego narządu w jamie brzusznej. Z pewnością warto mieć szczególną uwagę na pupila, zwłaszcza przy takim wyniku, jednak proszę nie popadać w panikę. Jeśli w czasie badania kontrolnego, za 3 tygodnie, zaleconego przez lekarza prowadzącego, okaże się, że powiększenie węzłów chłonnych utrzymuje się, warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym o dalszych możliwościach diagnostyki tego zwyrodnienia (można na przykład wykonać biopsję cienkoigłową albo pobrać wycinki do badania histopatologicznego w czasie laparotomii zwiadowczej). Warto też upewnić się, czy pupil nie ma problemów z trzustką (nie wspomniała Pani nic o lipazie dggr). Podniesione eozynofile mogą sugerować obecność pasożytów wewnętrznych lub reakcję alergiczną. Rozumiem, że kot nie wykazuje żadnych niepokojących objawów i badania jakie Pani wykonywała były profilaktyczne?Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii. OdpowiedźCytat Opublikowany : 10/08/2021 08:04UVt8G.
